Pospaliśmy dłużej, odsypialiśmy trudy wczorajszej podróży i staraliśmy się już na zapas pospać przed powrotem do Polski.
Jeszcze wczoraj wieczorem załatwiliśmy sobie przedłużenie doby w jednym z pokojów. Zapłaciliśmy za to połowę normalnej ceny za jeden pokój, czyli 30 USD. Polecam takie rozwiązanie wszystkim tym, którym doba hotelowa kończy się o 12.00, a wylot mają w godzinach wieczornych. Pozwala to na spokojne dopakowanie się, mały odpoczynek, kąpiel i przebranie w cywilizowanych warunkach.
Na śniadanie zeszliśmy ok. 9:30. I tu mała wpadka hotelu. Bo mimo że jedzenie było bardzo dobre to musieliśmy się spieszyć z nakładaniem go na talerze, bo ok. 9:40 Panie zaczęły już sprzątać szwedzki stół.
Po dziesiątej znieśliśmy nasze bagaże do jednego pokoju i opuściliśmy hotel.
Wcześniej już wiedzieliśmy, że jeżeli chcemy obejrzeć od wewnątrz katedrę Notre Dame, to musimy tam być przed 11:00. W godzinach 11:00 - 14:00 kościół jest zamknięty. Jako że czasu było niewiele, złapaliśmy taxi. Kolejna taksówka, w której dogadanie się po angielsku nie było łatwe. Ale od czego są ręce i plany miast rozdawane w hotelach :)
Nie pamiętam ile za taxi zapłaciliśmy, ale były to jakieś grosze, bo odległość z hotelu do katedry wbrew pozorom nie była zbyt duża. Generalnie polecam hotele w tej samej okolicy co nasz, bo łatwo z tego miejsca dotrzeć do wszystkich ważniejszych miejsc w Sajgonie.
Udało się, w katedrze jesteśmy przed jedenastą.
Jak gdzieś wyczytałem, Katedra Notre Dame wybudowana została w latach 1877-1883 przez Francuzów z cegły sprowadzonej z Marsylii i ozdobiona witrażami z Chartres. Dawniej można było ją zwiedzać tylko podczas niedzielnych nabożeństw odprawianych po angielsku i wietnamsku, teraz jest otwarta dla zwiedzających dwa razy dziennie po kilka godzin.
W katedrze czci się cudowną figurę matki Boskiej, która płakała krwawymi łzami. Nie wiem kiedy to miało miejsce. Wiem natomiast, że Kościół oficjalnie nie uznał tego cudu. Gdy byliśmy tu wieczorem jakieś 5 dni temu przed figurą na zewnątrz modliły się tłumy ludzi. Dziś jest spokojnie, pusto. Fajnie...
Dość ciekawe są te neonowe podświetlenia figur świętych. Co kraj to obyczaj...
Opisując pierwszy dzień w Hanoi wspominałem o sesjach zdjęciowych par młodych. Tu w Sajgonie też to zjawisko występuje. Jest czwartek, a my na placu pomiędzy katedrą a pocztą spotykamy kilka par młodych. Każda ze swoim fotografem i asystentem...
Tuż obok katedry budynek poczty głównej. Wciąż działającej poczty... Poczta została wybudowana w latach 1886-1891. Nie znam żadnych historii związanych z tą pocztą ale warto ją odwiedzić, gdyż jest to pięknie odrestaurowany budynek.
Wnętrze poczty. W głębi widać ogromny portret "Wujka Ho"
Młodzież pewnie nie pamięta, ale kiedyś na polskich pocztach też mieliśmy rozmównice. Te w Sajgonie częściowo zostały przerobione na bankomaty, ale część nadal służy do prowadzenia rozmów.
Gmach Opery, lub jak kto woli Teatr Miejski został wniesiony na przełomie XIX i XX wieku. Na trzykondygnacyjnej widowni może zasiąść 1800 osób. Obecnie mało kiedy coś się tam dzieje. Ale z tego co wiem całkiem niedawno, bo 11 listopada, odbył się tam koncert Jarosława Śmietany.
Ratusz Miejski. Zbudowany chyba w 1901, przed budynkiem pomnik jakiegoś bohatera narodowego.
Przepraszam, nie przygotowałem się...
Po lewej stronie zdjęcia widać ratusz, a tuż obok budynek zdewastowany i zaraz jakiś drapacz chmur. No może nie drapacz, ale wieżowiec. Właśnie takie budynki jak ten z drzewami na dachu mają być wyburzane tworząc place budowy pod wysokie budynki. Szkoda...
Przewodów elektrycznych jest dużo więc i chyba często je trzeba rozplątywać ;)
Pałac Niepodległości obejrzany tylko z zewnątrz. Bo nie chciało nam się czekać na otwarcie o godzinie 13.00.
Muzeum Wojny
Xá Lợi Pagoda - prawdopodobnie największa pagoda w Sajgonie, chociaż nie wygląda na dużą.
Park. Moim zdaniem jest to Tao Dan Park, chociaż nasze zeznania w tej sprawie się różnią ;)
Później były zakupy, a raczej łażenie po Ben Thanh Market. Bo nie przypominam sobie, żeby ktoś z nas coś kupił... Ja chciałem sobie kupić skuterek, ale do walizki by nie wszedł ;)
Ok. godz. 17.00 ruszyliśmy w stronę hotelu. Idąc przez Park 23/9 (taka nazwa) obserwowaliśmy lekcje WF. Niestety nie udało nam się nigdzie dopaść ludzi ćwiczących tai chi. jak nic trzeba będzie pojechać jeszcze raz ;)
W okolicach hotelu "ostatnia wieczerza". Sajgonki, piwo Sajgon i wietnamska kawa. Tak, żeby tradycyjnie było...
I na dopchanie się coś na wzór sajgonek, ale na surowo. Warzywa i krewetki w papierze ryżowym. W tle Agaty naleśnik z banami :)
W hotelu - zgodnie z planem dopakowaliśmy się, prysznic, przebieranko i na lotnisko taksówką złapaną przed hotelem.
Na lotnisku zrobiłem jeszcze zdjęcie japońskiej wycieczce. Nie wiem co oni robili. Wpadli na terminal, wszyscy otworzyli walizki i... Pakowali się? Rozpakowywali? Przepakowywali? Robili to tak szybko, że moje synapsy nie nadążały za ich ruchami. Ale wyglądało to zabawnie.
Nasz lot powrotny wyglądał następująco. Skoro na początku wkleiłem bilet to robię to też teraz...
VIETNAM AIRLINES - VN 101
THU 01DEC HO CHI MINH CITY VN PARIS FR 2250 0630
TAN SON NH CHARLES DE GAULLE 02DEC
NON STOP TERMINAL 2 TERMINAL 2E DURATION 13:40
RESERVATION CONFIRMED- T ECONOMY
ON BOARD: DINNER/BREAKFAST
EQUIPMENT:BOEING 777-200/300
LOT POLISH AIRLINES - LO 332
FRI 02DEC PARIS FR WARSAW PL 1200 1420
CHARLES DE GAULLE F.CHOPIN
NON STOP TERMINAL 1 TERMINAL A DURATION 2:20
NON SMOKING
RESERVATION CONFIRMED- S ECONOMY
ON BOARD: SNACK
EQUIPMENT:EMBRAER 175
13 godzin i 40 minut z Sajgonu do Paryża, w Paryżu na lotnisku 5 godzin i 2,2 do Warszawy. Wszystko zgodnie z planem. Widok Pałacu Kultury i Nauki z jednej strony ucieszył po tak długiej podróży. Z drugiej jednak pozbawił złudzeń, że wakacje jeszcze trwają...
W Warszawie, zgodnie z zaleceniami Rafała z Amazing Travel:
Uściski, całusy itd.
Później musiałem dojechać do mojego samochodu i "już" ok. 20:00 byłem w moim przytulnym domku na Mazurach... Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej :)Teraz pozostało już tylko oglądanie zdjęć, wspominanie i popijanie wietnamskiej kawki...
Jak to powiedział kiedyś pewien wieszcz, "koniec i bomba, a kto czytał ten trąba" ;)
Nie, nie. Żartuję oczywiście. Dumny jestem z Was, że dotarliście razem ze mną do końca moich wspomnień. I dziękuję za wszystkie dobre słowa :) Za te niedobre też dziękuję, należy uczyć się całe życie...
Ja cieszę się natomiast, że w końcu przysiadłem do tego bloga. Bo dzięki temu też sobie wszystko w głowie poukładałem.
Jeśli pozwolicie mi trochę odetchnąć, obiecuję jeszcze kolejne posty.
Z filmikami, o ile mi się uda załadować je na youtube oraz z ewentualnymi uzupełnieniami.
Tymczasem dziękuję za uwagę :)
